Frustracja to przykry stan emocjonalny powodowany niemożnością zrealizowania jakiegoś - na ogół ważnego - planu, projektu, zamysłu, przedsięwzięcia, albo poczuciem, że to "coś" ważnego przebiega (lub przebiegło) źle. Frustracji towarzyszy stan napięcia emocjonalnego. Mogą ją powodować przeszkody zewnętrzne, czyli np. warunki społeczne, przedmioty materialne lub przeszkody wewnętrzne, a więc np. pewne braki w wiedzy czy w wyglądzie.
Frustracja może być zjawiskiem normalnym, ponieważ nie wszystko, na co mamy ochotę musi się stać natychmiast naszym udziałem.
Często towarzyszy ona niepowodzeniom, ale trwa krótko, jeśli potrafimy sobie z nią właściwie poradzić. Długotrwała czy permanentna frustracja może powodować różne niekorzystne stany psychiczne: melancholię, smutek, a nawet depresję. Ponadto, doświadczenie frustracyjne jest nieraz źródłem silnych negatywnych emocji. Właśnie pod wpływem ich kumulowania kształtuje się
skłonność do zachowań agresywnych, które mają na celu sprawienie bólu, cierpienia czy szkody.
Jak ustrzec się przed frustracją?
O tym, jak bardzo jesteśmy podatni na frustrację, decyduje nasza świadomość i podświadomość, nasze głębokie przekonania. To dlatego budowaliśmy tu definicję sukcesu jako drogi, aby łatwiej nam było radzić sobie właśnie z
frustracją. Podejście do sukcesu jak do procesu rozciągniętego w życiu pozwala nam łatwiej godzić się z brakiem natychmiastowej gratyfikacji, czyli z otrzymaniem od razu tego, co jest dla nas ważne. Kierując się tym podejściem, łatwiej godzimy się z przeszkodami, blokującymi dostęp do upragnionych rzeczy i spokojnie wykonujemy kolejne czynności, aby dostać to, na czym nam zależy. A zatem najważniejszy jest właściwy stosunek do sukcesu, szczęścia i życia.
Frustracja pojawia się często dlatego, że nie mamy czegoś, co mają inni. Młodzi ludzie przeżywają ciężkie chwile, np. z powodu braku telefonu komórkowego, choć wiadomo, że nie jest on niezbędny. Warto wiedzieć, że są cechy charakteru, które pomagają sobie z tym radzić i nad którymi warto pracować; należą do nich: poczucie własnej wartości, poczucie obfitości i proaktywność.
Pragniemy nieraz rzeczy nie dlatego, że są nam potrzebne, albo że mają dla nas prawdziwą wartość, ale jedynie dlatego, żeby podnieść swój prestiż w oczach innych, żeby być dla nich bardziej atrakcyjnym czy przez nich podziwianym. Sprzyja temu wszechobecna reklama i lansowanie stylu życia, który polega na bezkrytycznym naśladownictwie innych. Ale łatwiej jest żyć i unikać frustracji komuś, kto ma wystarczająco wysoką samoocenę, by kierować się własnymi wartościami w dokonywaniu konkretnych wyborów, nie ulegając presji otoczenia. Pomaga w tym właśnie wysokie poczucie własnej wartości, które sprawia, że pragniemy tylko tego, co jest dla nas naprawdę ważne.
Poczucie obfitości to kolejna cecha, która wymaga zmiany sposobu myślenia i nastawienia do życia. To zdolność koncentrowania się na tym, co mamy i czym możemy się cieszyć, zamiast myślenia o tym, czego nam brakuje i przeżywania powodowanej tym frustracji. Czasami trzeba sobie narzucić taki sposób myślenia i nie poddawać się falom żalu, które cisną nam się do głowy, tylko zastanowić się nad tym, czym mogę się cieszyć i jak najlepiej dla siebie wykorzystać sytuację, w jakiej się znalazłem.
Proaktywność jest kolejną przydatną cechą. Powoduje ona, iż zamiast cierpieć, ponieważ czegoś nie mamy, obwiniać rodziców, państwo czy los, robimy coś konkretnego dla zdobycia tego, na czym nam naprawdę zależy. Raz jeszcze podkreślamy: wybieraj to, co jest dla Ciebie naprawdę ważne, a nie to, co mają inni.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz